1 2 ... 40 ►

– Pamiętam ten dzień, 3 lutego 1997, kiedy przyjechałem do Ustrzyk Dolnych. Była zima, było jeszcze więcej śniegu niż dzisiaj. Zatrzymałem auto na jezdni. Był tylko jeden wjazd od strony ulicy, który musiałem odśnieżyć. I pomyślałem sobie: „Co tu się dzieje?”.

Tak wspominał w lutym 2022 r. ks. prałat Józef Bieniek, proboszcz parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, obchodząc jednocześnie 25-lecie posługiwania.

W dniu dzisiejszym, 13 sierpnia, przyszedł czas pożegnania, ale przede wszystkim dziękczynienia Panu Bogu. A najpełniejszym tego wyrazem była sprawowana Eucharystia, którą wraz z parafianami sprawował ks. Proboszcz. W wygłoszonym kazaniu, które było jakby podsumowaniem kapłańskiej troski i kapłańskiego posługiwania, przewinęły się bardzo istotne sprawy, dotyczące chrześcijan i Kościoła: młodzi mieszkają bez ślubu, popierają wrogie Kościołowi ideologie, częste akty wandalizmu, wymierzone w Kościół poprzez osoby wrogie chrześcijańskiej ideologii, czujące poparcie wielkich tego świata, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz naszego kraju, czujące się bezkarnie, czyniąc to w imię głoszonej przez siebie tolerancji, postępu i równości.

Nawiązując do dzisiejszej Ewangelii (scena chodzenia po jeziorze Pana Jezusa i św. Piotra, Mt 14, 22-33), ks. Proboszcz przypomniał, że ten fragment stanowi pewien ciężar gatunkowy dla nas: – Wobec różnorakich krytyk, także tożsamości i wiary, mamy umieć kroczyć po wodzie, żeby nie zatonąć w przewrotności i negacji tego świata. Jest to bowiem wciąż wezwanie dla Kościoła, a zwłaszcza dzisiaj (…). Chodząc po wodzie, dotykając zła tego świata, pamiętajmy, abyśmy się modlili, a Jezus wyciągnie do nas rękę.

I przyszedł czas na pożegnanie. Odnosząc się do zacytowanej wypowiedzi na początku „I pomyślałem sobie: „Co tu się dzieje?”, można sparafrazować i powiedzieć, że „działo się wiele”. Ks. Proboszcz w perspektywy swojego długoletniego posługiwania, wymienił wydarzenia, które były wyzwaniem i są świadectwem duszpasterskiego zaangażowania i jego owoców (m.in. modernizacja plebanii, rozbudowa świątyni wraz z jej konserwacją, powołania kapłańskie, dzieło czterech pomników przykościelnych). Podziękowanie zostało skierowane do WSZYSTKICH: do parafian, grup duszpasterskich, sióstr Serafitek, osób zaangażowanych w pracę na rzecz Parafii, przedstawicieli władz, służb mundurowych. I jak przyznał ks. Proboszcz, nie sposób wszystkich wymienić i wszystko wyliczyć, „ale wszystkim i za wszystko dziękuję”.

Ze strony Parafii podziękował ks. Proboszczowi Czesław Urban, Wiceprezes Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej. – Chcę przytoczyć dwie liczby: 16145 i 9687 – mówił Cz. Urban. – Pierwsza i druga liczba, to różnica pomiędzy dwoma datami: 31 maja 1979 r., dniem Twoich święceń kapłańskich, a 13 sierpnia 2023 r. Jest to 16145 dni, co stanowi 44 lata, 2 miesiące i 13 dni Twojego kapłaństwa. I druga: pomiędzy 3 lutego 1997 r. a 13 sierpnia 2023 r. To 9687 dni, co stanowi 26 lat, 6 miesięcy i 10 dni Twojego kapłaństwa w naszej Parafii.

I kontynuował: – Kiedy patrzymy wstecz na przeszło 26 lat Twojej posługi wśród nas, dostrzegamy, jak wielką wartość mają słowa: „Żyj tak, aby ślady Twoich stóp przetrwały Ciebie”. Ślady Twojej pracy, Księże Proboszczu, dostrzegamy wokół, a ślady Twojej działalności duszpasterskiej nosimy w naszych sercach. „Być dobrym to rzecz szlachetna, ale uczyć innych być dobrymi, to rzecz jeszcze szlachetniejsza”. Czcigodny Księże, 26 lat Twojej posługi w naszej Parafii dowiodło, że jesteś i dobrym kapłanem, i dobrym człowiekiem. Wielu z nas od lat podziwia, Księże, Twoją wierność zasadom i odwagę w głoszeniu poglądów, Twój patriotyzm i troskę o los naszej Małej Ojczyzny. Żadne słowa, choćby najpiękniejsze, nie wyrażą naszej wdzięczności za dar Twojego kapłaństwa. Możemy Ci, Księże, ofiarować tylko modlitwę.

Odchodzącemu ks. Proboszczowi dziękował także Marek Andruch, starosta powiatu bieszczadzkiego (przekazując bieszczadzkiego anioła), Adam Pęzioł, prezes Stowarzyszenia Ośrodek Myśli Prymasa Kardynała Wyszyńskiego w Komańczy, i parafianka Wanda Lachowska, która napisała wiersz: – Niech Cię Bóg darzy obfitymi łaskami,/ bo zasługi wielkie, / bo długo u nas byłeś, / wiele dobra uczyniłeś, / wiele nauczyłeś z wiary czerpać siłę i radość,/ bliźnim czynić zadość, / serce i miłość siać dookoła, / śmiało i odważnie krzyż kreślić na czołach. / Kościół dobudowałeś i tyle siły tu dałeś, / aż popatrzeć miło. / Takiego Proboszcza jeszcze tu nie było”.

I jeszcze cztery uchwycone cechy Twojej, księże Proboszczu, posługi: sprawowanie Eucharystii: to była prawdziwa celebracja, bez pośpiechu, na wszystko był czas wyznaczony przez liturgiczne przepisy; nieustanne przypominanie o wartościach, o wierności Chrystusowi, Ewangelii i Kościołowi, i o tym, że mamy żyć na tym świecie, ale nie dla tego świata; mądrość Twoich nauczań – dobrych, przemyślanych, z odpowiednią puentą, pobudzającą do refleksji i weryfikacji naszego życia; i to, że umiałeś bardzo dyskretnie mówić o potrzebach materialnych Parafii, nikogo do tego nie przymuszając. I za to i za wszystko dziękujemy i powierzamy Ciebie w modlitwie. Bóg zapłać. Z Panem Bogiem.