W minioną niedzielę tj. 23 maja 2021 r. w naszej parafii przeprowadzono zbiórkę do puszek na pomoc dla chorej Diany. Zebrana kwota to 5 526,50 zł.

Wpłaty można dokonywać na https://www.siepomaga.pl/diana-krupniak

Pani Dianie życzymy szybkiego powrotu do zdrowia.

 

     W uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, w trzech parafiach archidiecezji przemyskiej: w parafii pw. św. Stanisława Biskupa w Nozdrzcu, w parafii pw. św. Onufrego w Wisłoku Wielkim, i w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Ustrzykach Dolnych, odbywały się w dniu dzisiejszym święcenia diakonatu. W naszej Parafii święcenia z rąk ks. abpa Adama Szala, metropolity przemyskiego, otrzymali alumni Wyższego Seminarium Duchownego: Mariusz Fal z naszej Parafii i Krzysztof Kawulka z parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu.

     Msza święta koncelebrowana, podczas której alumni otrzymali święcenia diakonatu, rozpoczęła się o godz. 11 wejściem procesyjnym. Po odczytaniu Ewangelii św. Marka (16, 15-20), która koresponduje z dzisiejszą obchodzoną uroczystością, a jednocześnie odnosi się zwłaszcza do tych, którzy w szczególny sposób zostali wybrani przez Pana Jezusa do głoszenia Ewangelii, rektor Wyższego Seminarium Duchownego, ks. Konrad Dyrda, prosił ks. abpa Adama Szala o wyświęcenie „braci na diakonów”, których uznano za godnych święceń, po uprzednim „zbadaniu opinii wiernych i po zasięgnięciu rady osób odpowiedzialnych za ich przygotowanie”.

     W wygłoszonej homilii Metropolita przemyski nawiązał do św. Pawła, która zachęca nas, abyśmy umieli rozpoznać swoje powołanie, jednocześnie udzielając wskazówek, jak je zrealizować. – Można powiedzieć, w szerszym kontekście dzisiejszego pierwszego czytania, że jest to charakterystyka pierwotnego kościoła, rozumianego jako wspólnota wiary, jako w ogóle wspólnota – mówił ks. abp Adam Szal. – Co jest potrzebne do rozeznania powołania? Co jest potrzebne do budowy wspólnoty, tej podstawowej wspólnoty rozumianej jako rodzina, wspólnoty jaką jest parafia, jaką jest diecezja czy wspólnoty jaką jest Kościół powszechny? Z naciskiem św. Paweł podkreśla, że potrzebna jest nam pokora. Czytając Pismo Święte stwierdzamy, że Panu Bogu nie podoba się pycha i nam się nie podoba pycha. Nie lubimy ludzi pysznych, którzy zawsze lubią mieć rację, którzy stawiają się na pierwsze miejsce. Według św. Pawła, pycha jest ważną przeszkodą w życiu każdej wspólnoty, także wspólnoty Kościoła. Pyszny człowiek nie widzi nikogo poza sobą i stawia siebie na pierwszym miejscu. A pokora pozwala obiektywnie popatrzeć na świat, na samego siebie, pozwala dostrzec Pana Boga. Z pokorą, według św. Pawła, łączy się cichość – to uosobienie spokoju, a z cichością łączy się cierpliwość. Jakże potrzebna jest nam wszystkim cierpliwość. Kandydaci do święceń wykazali się tą cierpliwością. Św. Paweł zachęca nas do miłości i tolerancji. Nie rozchodzi się o tolerancję, która nie pozwala nam dostrzec zła wokół siebie. Chodzi o to, jak mówi św. Paweł, aby umieć znosić siebie nawzajem, zarówno w rodzinie, małżeństwie, seminarium, w parafii i Ojczyźnie. Te trzy cnoty, według św. Pawła, a więc pokora, cichość i znoszenie siebie nawzajem są potrzebne, aby budować jedność wspólnoty, powtórzmy z naciskiem, że chodzi o każdą wspólnotę, tę podstawową, jaką jest małżeństwo, rodzina, tę wspólnotę jaką jest parafia, nasza Ojczyzna. To właśnie w duchu jedności z Panem Bogiem i drugim człowiekiem, możemy budować swoje powołanie. I wiemy, że sugestie św. Pawła nie są popularne we współczesnym świecie, który obarczony jest grzechem pierworodnym, a my jesteśmy spadkobiercami tego grzechu, który sam w sobie jest wprowadzeniem człowieka na drogę pychy. I dodał, że choć niejako realizujemy nakaz Pana Boga, abyśmy czynili sobie ziemię poddaną, to jednak nie jest to równoznaczne z zastąpieniem Pana Boga naszą osobą.

     Po zakończeniu homilii wybrani kandydaci, alumni Mariusz i Krzysztof, złożyli przyrzeczenie „pokornej miłości”, „przechowywania tajemnicy wiary i jej głoszenia słowem i czynem”, zachowywania celibatu, zachowywania i pogłębiania ducha modlitwy, „nieustannego kształtowania swojego postępowania na wzór Chrystusa” oraz przyrzekli „cześć i posłuszeństwo” Metropolicie i jego następcom. Co zostało potwierdzone wzniosłą formułą modlitewną ks. abpa Adama Szala: Niech Bóg, który rozpoczął w tobie dobre dzieło, sam tego dokona.

     W trakcie litanii błagalnej do Wszystkich Świętych obaj alumni leżeli krzyżem (tzw. obrzęd prostracji). Po jej zakończeniu nastąpił najważniejszy moment obrzędu święceń, w którym wybrani na diakonów podchodzili do ks. abpa Adama Szala, klękali przed nim, a ich Pasterz w milczeniu nałożył na ich głowy swoje ręce. A potem wygłosił modlitwę święceń. Po niej wyświęceni diakoni otrzymali stułę i dalmatykę. Obrzęd święceń zakończyło przyjęcie księgi Ewangelii i wypowiedziane słowa ks. Arcybiskupa: Przyjmij Chrystusową Ewangelię, której głosicielem się stałeś; wierz w to, co będziesz czytać, nauczaj tego, w co uwierzysz, i pełnij to, czego będziesz nauczać.

     Po oddaniu pokłonu pokoju wyświęceni diakoni asystowali ks. Arcybiskupowi podczas sprawowania Eucharystii. I to oni udzielali Komunii Świętej wiernym.

     Na zakończenie ks. diakon Mariusz Fal podziękował ks. Arcybiskupowi, ks. Rektorowi i Księżom Przełożonym WSD w Przemyślu, ks. prałatowi Józefowi Bieńkowi, proboszczowi parafii NMP Królowej Polski, ks. prałatowi Andrzejowi Surowcowi, proboszczowi parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu, Rodzicom, siostrom Serafitkom i wspólnocie seminaryjnej oraz parafialnej. I zachęcał młodych do wstąpienia do Seminarium i pójściem za Chrystusem, który nigdy nie zawodzi.

Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im;
do takich bowiem należy królestwo Boże
(Ewangelia wg św. Marka)

 9 maja br. w czasie Mszy św. o godz. 11. 00 w naszej Parafii, miała miejsce uroczystość Pierwszej Komunii świętej. 34 dzieci z klas trzecich szkoły podstawowej po raz pierwszy przyjęli do swojego serca Pana Jezusa.  To wielka radość dla całej naszej wspólnoty parafialnej, że kolejna grupa dzieci, będzie mogła w pełni uczestniczyć w Eucharystii, karmiąc się Ciałem Chrystusa w Komunii świętej. Wszystkim dzieciom, jak i rodzicom życzymy, aby ten uroczysty dzień, jeszcze głębiej umacniał ich w miłości do Pana Jezusa, obecnego w Eucharystii.

W naszej Parafii obchodziliśmy uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, patronki naszej Ojczyzny i naszej Parafii, oraz 230. rocznicę obchodów ustanowienia Konstytucji 3 Maja. Wierni uczestniczyli we Mszy świętej, która była koncelebrowana przez ks. Jana Caga, byłego proboszcza parafii św. Józefa Robotnika (przewodniczył Eucharystii i wygłosił kazanie), ks. Romana Szczupaka, dziekana dekanatu ustrzyckiego, proboszcza parafii św. Józefa Robotnika oraz ks. Józefa Bieńka, proboszcza parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Ustrzykach Dolnych.

O godzinie 11 wejściem procesyjnym i śpiewem scholi liturgicznej rozpoczęła się Eucharystia. Podczas kazania ks. Jan Cag pokreślił wielkość małżeństwa i rodziny oraz wielkość i doniosłość Kościoła. Zarówno małżeństwo i rodzina oraz Kościół są z ustanowienia Bożego. – I są możliwości do odnawiania więzi z Panem Bogiem poprzez Kościół, a ściślej poprzez sakramenty. Kościół jest z ustanowienia Bożego i nie ma innej drogi do zbawienia. Bo tak ustanowił Bóg. To jest ta cudowna obecność Pana Boga wśród nas, hic et nunc, tu i teraz.

Zdaniem Kaznodziei najważniejsze są: wierność do końca i odniesienie do Pana Boga. – I możemy się przekonać, że cała historia Starego i Nowego Testamentu, to wspaniała pieśń miłości i miłosierdzia Bożego skierowanego do świata i do ludzkości. To Pan Bóg domaga się od człowieka wierności. I o tym mówią nam różne wydarzenia zbawcze – zaakcentował ks. Jan Cag.

I w kontekście sceny znanej z ostatnich doniesień medialnych, kiedy starsza kobieta pocałowała stopy młodej aktywistki LGBT, a następnie wyciągnęła rękę i uczyniła znak krzyża. – To jest znak zwycięstwa. Tak, jak kiedyś cesarz Rzymu miał powiedzieć: „Galilejczyku, zwyciężyłeś”. Galilejczyk zawsze zwycięża, bo jest Synem Bożym, Zbawicielem świata – podkreślił ks. Jan Cag.

Na zakończenie odbyła się procesja eucharystyczna, podczas której śpiewano Litanię loretańską. I jeszcze zabrzmiał hymn „Te Deum laudamus”, trochę ciszej niż przez ostatnie lata to bywało, bo pandemia zatrzymała wiernych w domach.

Pascha Chrystusa, jak mówi program duszpasterski Kościoła w Polsce, to największa i najczcigodniejsza ze wszystkich uroczystości roku liturgicznego. Stanowi ona centrum całego roku liturgicznego, który jest aktualizacją, przygotowaniem , apogeum, uobecnieniem i kontynuacją.

W wydarzeniach paschalnych obecne jest całe dzieło odkupienia, wielkie Dzieła Boże, cała Tajemnica Chrystusa i Jego Kościoła. Z Paschy wypływa całe życie i zbawienie w Kościele i ona jest źródłem wszystkich innych świąt.

Pascha Chrystusa, z Wielką Nocą, promieniuje i rozświetla cały rok liturgiczny i czyni z niego jeden wielki dzień /z programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce/

Wszystkim życzymy radości Wielkanocnej, mimo trosk przygniatających serca, różnorakich kryzysów, czy szerzącej się chrystianofobii.

Warto przyjąć Chrystusa Zmartwychwstałego i warto pamiętać, że ludzi dobrych i szlachetnych jest więcej niż zdeprawowanych.

Życzymy wnoszenia Chrystusowego ładu i radości do życia osobistego, środowisk rodzinnych i społecznych.

Niech Święta Wielkanocne przyniosą umocnienie wiary, nadziei i miłości.

 

   Błogosławionych, zdrowych i spokojnych Świąt Wielkanocnych…

 

Ks. Józef Bieniek, proboszcz wraz z księżmi wikariuszami:

ks. Jackiem Bramem

ks. Sebastianem Muchą

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie.

W naszej świątyni odbyło się poświęcenie pokarmów wielkanocnych. A na godz. 20.00 zapraszamy do kościoła na Liturgię Wielkiej Soboty. Na nabożeństwo wieczorne zabieramy ze sobą świece.

Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego – jest dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej, a na zakończenie uroczyście przenosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego.