W poniedziałek 3 kwietnia br. w naszej parafii odbędzie się spowiedź wielkopostna od g. 15.00 do 18.00.

We wtorek 4 kwietnia w parafii pw. św. Józefa Robotnika spowiedź św. wielkanocna od 10 do 12 i od 15:30 do 18:00, a na Strwiążyku od 17 do 17:30. 

1 2 ... 18 ►

Nie marszem ale modlitwą, tak wierni naszej parafii włączyli się 2 kwietnia br., w 18 rocznicę śmierci Jana Pawła II w upamiętnienie naszego Wielkiego Rodaka, Jana Pawła II. Wierni po Mszy św. wieczornej modlili się na nabożeństwie uwielbienia i dziękczynienia, zakończone Apelem Jasnogórskim oraz ulubiona pieśnią Jana Pawła II, „Barką”.

Po ostatnich próbach medialnej i haniebnej nagonki na św. Jana Pawła II, którego dopuściła się jedna z prywatnych stacji telewizyjnych, stajemy w obronie dobrego imienia św. Jana Pawła II.

1 2 ... 40 ►

Kolejnym etapem w przygotowaniu dzieci klas III do Pierwszej Komunii Świętej, było poświęcenie i wręczenie książeczek do nabożeństwa. Odbyło się ono w niedzielę, 26 marca br., na Mszy św. o godz. 11.00, której przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. Paweł Zając. W tym roku do przyjęcia I Komunii św. przygotowuje się w naszej parafii przeszło 40 dzieci.

Nasz parafialny wieczernik po raz kolejny zgromadził dzieci i rodziców w jednym miejscu i jednym czasie. Książeczki dziś wręczone to kolejny dar ofiarowany dzieciom przez rodziców w czasie trwającego przygotowania do I Komunii św.

Modlitwa, którą tak często zanosimy do Boga wymaga od nas wyrażenia swych myśli i postaw. Nie zawsze potrafimy tak z serca mówić do naszego Ojca, który jest w niebie. Są chwile, gdy myśli rozbiegają się i nie układają w modlitwę. Pomocne wtedy są modlitewniki, zbiory modlitw uświęconych tradycją Kościoła, dzięki którym może odbywać się wspólny dialog, a także i prywatna rozmowa z Bogiem. 

Książeczki, jakie dzieci otrzymały będą służyć im przy robieniu rachunku sumienia, odmawianiu modlitw przed spowiedzią i po spowiedzi, a także w przygotowaniu do przyjęcia Pana Jezusa w Komunii świętej, a później w dziękczynieniu. Poza tym w książeczkach znajdują się modlitwy na różne okoliczności życia i pieśni na poszczególne okresy roku liturgicznego. Z pewnością dzieci będą chętnie sięgały po książeczkę i zawarte w niej modlitwy i pieśni. 

O Pani moja, o Matko moja, cała się Tobie oddaję.
Ofiaruję Ci dzisiaj oczy moje, serce moje i całą siebie.
Gdy przeto Twoją jestem, o dobra Matko,
broń mnie i strzeż jako dziecka i własności Twojej. Amen

1 2 ... 34 ►

W sobotę, 25 marca, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego – Dzień Świętości Życia, modliliśmy się o poszanowanie życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Z tej okazji w naszym kościele parafialnym siedem dziewcząt z grupy Dzieci Maryi złożyły swój akt oddania się Matce Bożej, przyjęły medalik z Niepokalaną i zostały przyjęte do grona Wspólnoty Dzieci Maryi. Opiekę na grupą Dzieci Maryi sprawuje s. Ambrozja

O Bogu, który jest blisko nas, jest na wyciągnięcie dłoni, o Bogu, który chce mieć nas przy sobie i czeka na nasze słowa „Jestem, Panie”, o Bogu, który nas kocha miłością zazdrosną i przebacza nam nasze winy, mówił podczas trwania trzydniowych rekolekcji parafialnych (12-14.03.) ks. Wojciech Porada, ze zgromadzenia Ojców Salwatorianów, czyli Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (Societas Divini Salvatoris – SDS).

„Kocham Cię Boże” – tak na początku rekolekcji każdy z nas, zachęcony przez ks. Wojciecha Poradę, w ciszy wypowiedział ten akt miłości wobec Boga, który nie nazywa nas już sługami, ale przyjaciółmi. Stąd możemy zwracać się do Niego – w zależności od stanu wewnętrznego – przyzywając imienia Boże (kiedy czujemy, że potrzebujemy pomocy, wtedy wymawiamy je z drżeniem i bojaźnią), ale możemy także wołać Ojcze (co zakłada pewną czułość i bliskość). Ale możemy także prosić, tak jak Samarytanka w przepięknym fragmencie rozmowy z Jezusem: „Panie, daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać” (J 4,15). Choć Samarytanka ukazuje nasze potrzeby, te bardzo ludzkie, jak m.in. jedzenie, pragnienie, odpoczynek, to Jezus przychodzi do nas z konkretną propozycją, inną, niż te ziemskie potrzeby – chce nam dać pokarm, który stanie się „źródłem wody wytryskującym ku życiu wiecznemu” (J 4, 14). Jak zaznaczył Rekolekcjonista, ten dar jest do wzięcia, bo Chrystus jest dawcą i nie stawia w tym względzie warunków. „A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5) – dopełnia drugie czytanie z Trzeciej Niedzieli Wielkiego Postu.

W konfrontacji z niepojętą Bożą miłością stajemy jako grzesznicy. Chrystus poniósł krzyż na Golgotę z naszymi grzechami. A tam z wysokości krzyża patrzył i nie dostrzegł koło siebie tych, co jeszcze niedawno śpiewali „Hosanna”, co jeszcze niedawno zostali uzdrowieni. Paradoksalnie krzyczeli „Ukrzyżuj”, „Precz”. Krzyż jest naszym zbawieniem, musimy go nieść, nawet więcej, musimy się do niego przytulić. Naszym zadaniem jest pozostać z Jezusem, szczególnie teraz, kiedy mówią, że Kościół jest niepotrzebny i się go wyśmiewa, kiedy mówią, że księża są chciwi na pieniądze, kiedy niszczy się świętość, profanuje się kościoły i krzyże.

W kontekście naszej grzeszności Rekolekcjonista przywołał refren do psalmu 25: „Pamiętaj o nas, miłosierny Panie”, gdzie dalsza jego część brzmi: „Dobry jest Pan i łaskawy, dlatego wskazuje drogę grzesznikom” (Ps 25, 8). Wśród tych dróg jest droga przebaczenia, którą należy rozważać na dwóch płaszczyznach: przebaczenia względem siebie (to, co dawne, jest już zamknięte, liczy się nasze działanie tu i teraz) i przebaczenia względem drugiego człowieka, co o wiele trudniej przychodzi niż to pierwsze. A czy mamy przebaczyć? Tak, bo tylko przebaczenie przynosi pokój serca!

Ks. Wojciech Porada na zakończenie rekolekcji przyznał, że jechał do naszej wspólnoty parafialnej z intencją, aby bardziej zwrócić nas ku Bogu i bardzo cieszyłby się z tego, jeśli to by się mu udało (choć i tak miał poczucie wewnętrznej radości z tego, że choć przez chwilę przybliżył nas do Boga). Czy tak się stanie? Jest nadzieja, że dla tej garstki uczestników rekolekcji parafialnych, czas siewu słowa Bożego wyda plon obfity.

Opinia publiczna w Polsce i poza jej granicami co i rusz doświadczana i próbowana jest atakami na Papieża Jana Pawła II (1920-2005). Wrogowie Chrześcijaństwa, Katolicyzmu, a Kościoła w szczególności nie zaprzestają walki ze Świętym Kościoła Powszechnego. Postaci, która za życia była powszechnie szanowana. Bez względu na przekonania, religię, poglądy polityczne i miejsce w społeczeństwach świata współczesnego, szanowano Papieża Polaka za Jego miłość do Boga, drugiego człowieka, w którym zawsze widział Brata i Przyjaciela. Szukał zawsze dróg do pokojowego rozwiązywania konfliktów czy to w skali międzynarodowej, w poszczególnych krajach czy też w małych środowiskach. Zawsze potępiał zło, a nie Człowieka. Czyniąc dobro, wiedział, że to jest jedyny sposób, by przezwyciężać zło i zawsze się jemu przeciwstawiać. Taka jest nasza wiara, której przez całe życie uczył, nie tylko to papieskie. W okresie swojego długiego pontyfikatu czynił to na skalę globu. Przypominał podstawowe powinności każdemu człowiekowi, ale też mówił o jego prawach. Upominał się o nie, zwłaszcza tam gdzie były łamane. Jego nauczanie i głoszenie Dobrej Nowiny przyniosły światu wielkie rzeczy; upadek komunizmu oraz nowe aspiracje i marzenia milionów ludzi pragnących żyć w wolności i dostatku (inną sprawą jest cośmy z tymi wartościami uczynili). Nie ma kraju i nie ma środowiska społecznego, które nie zawdzięczałoby Janowi Pawłowi II tak wiele. Czy Świętego Jana Pawła II trzeba dzisiaj bronić? Odpowiedź jaka się nasuwa po namyśle brzmi; nie trzeba. Siebie powinniśmy bronić, Kościoła należy bronić. Największy z naszego polskiego rodu broni się sam. Jego święte życie jest dla nas drogowskazem, Jego nauka musi być ciągle i na nowo zgłębiana i poznawana. To powinno być zachowanie powszechne – zwłaszcza w najmłodszym pokoleniu. Tak możemy się skutecznie przeciwstawiać złu, które coraz bardziej wydaje się być wszechobecne.

A św. Jana Pawła II powinniśmy codziennie prosić o wstawiennictwo u Ojca w Niebie o nawrócenie tych, którzy zbłądzili, którzy przeszli na służbę Złego.

Idąc za św. Mateuszem, autorów oszczerstw usiłujących szargać Imię Świętego, zapytajmy w tym wielkopostnym czasie „Przyjacielu po co przychodzisz?” (Mt 26,50).

Adam Pęzioł

Stowarzyszenie Ośrodek Myśli

Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego

w Komańczy

12 marca 2023 r.

1 2 ... 24 ►

W niedzielę 05. marca 2023 r. odbył się na Stacji narciarskiej Gromadzyń w Ustrzykach Dolnych I Memoriał Arcybiskupa Ignacego Tokarczuka w Narciarstwie Alpejskim, w celu uczczenie pamięci oraz w hołdzie Niezłomnemu Słudze Boga, Kościoła i Wolności. W Memoriale zgłosiło udział blisko 70 osób. Zwycięzcy w czterech kategoriach otrzymali okolicznościowe puchary, a wszyscy uczestnicy – pamiątkowe dyplomy, wręczone przez p. dr Monikę Brewczak i p. Adama Pęzioła Prezesa Stowarzyszenia Ośrodek Myśli Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego. 

Wydarzenie przebiegało w miłej i rodzinnej atmosferze. Podczas ceremonii wręczenia pucharów i dyplomów p. Adam Pęzioł, Prezes Stowarzyszenia, przypomniał wszystkim sylwetkę Arcybiskupa i Jego zasługi w tworzeniu struktur Kościoła katolickiego w Archidiecezji Przemyskiej – był On m.in.  inicjatorem i budowniczym ponad 400 kościołów i kaplic oraz erygował 220 nowych parafii. Arcybiskup był również bardzo zaangażowany w proces wychowania młodzieży oraz ochronę życia ludzkiego. Poprzez sportowy charakter Memoriału wskazano również, że Arcybiskup Tokarczuk doceniał w procesie wychowania człowieka doskonalenie własnych uzdolnień i sprawności fizycznej. Wszystko to skłania Stowarzyszenie do kontynuacji wydarzenia w przyszłości.

Sponsorem Głównym wydarzenia jest ORLEN POŁUDNIE S.A.